ไม่ยากเลยครับ ถ้าผู้มีความรู้ทั้งหลายในระบบสาธารณะสุข จะตั้งใจหาต้นตอของปัญหาที่ก่อให้เกิดโรคแทรกซ้อนอีกมากมายนานับประการ วันนี้ ผมจะยกตัวอย่าง ผู้เข้ารับการบำบัดท่านหนึ่ง เป็นเด็กสาว อายุ 17 ปีเศษ สวย ขาว ผมยาว ดกดำมีแตกปลายนิดหน่อย ซึ่งก็ดูแล้วไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่เมื่อซักประวัติกันนานพอสมควร และเธอได้บอกปัญหาที่เกิด ผมก็ชวนเธอไปแก้ที่ต้นเหตุ
ปัญหาแรก ผิวแขนเธอเริ่ม มีจุดดำเล็กๆ ไปวุดสักก็แล้ว วุดไม่สักก็แล้ว หมดไปหลายเงินก็ไม่หาย เมื่อผมเห็น ผมก็ถามเธอแค่ว่า หนูนี่ไม่ค่อยถ่ายใช่มั๊ย เธอถึงกับอึ้ง และตอบว่า สามวันบ้าง สี่วันบ้าง ผมเลยต้องอธิบายเรื่องการดูดกลับของของเสียจากการมีอุจจาระตกค้างและส่งสิ่งนั้นไปให้เมลานินบนผิวหนังทำงานผิดพลาด และแก้โดยให้สารอาหารที่ทำให้ลำไส้ทำงานได้เองและทำให้อุจจาระนิ่มขึ้นและถ่ายได้ทุกวัน
ปัญหาที่สอง เธอขาวมากเสียจนผมรับรู้ได้ว่าโลหิตจาง เลยถามไปว่า เมนส์มาคราวละกี่วัน เกินห้าวันมั๊ย เธอก็อึ้ง (และกำลังสงสัยว่าผมเป็นหมอดู รึปล่าว) เธอตอบว่า เจ็ดวัน และแขนเธอเต็มไปด้วยขน ซึ่งเธอไม่ต้องการ ผมเลยต้องอธิบายเรื่องฮอร์โมนเพศ เพราะของเธอไม่สมดุล และผมบอกไปว่า ถ้าบำบัดกับผม หน้าอกจะโตขึ้น อย่าโกรธผมนะ เธอยิ้มร่าแล้วบอกว่า ดีมากเลยค่ะ เพราะหนูยังไม่มีหน้าอกเลย และไม่นาน เธอจะเป็นสาวสวยสุขภาพดี
นี่ครับ ถ้าผู้ที่มีหน้าที่บำบัดโรคหรืออาการต่าง ๆ ทางด้านสุขภาพของผู้คนได้เอาใจใส่ต่อเพื่อนมนุษย์และทำอย่างเต็มความสามารถ และมุ่งเป้าไปรักษาที่สาเหตุโดยแท้จริง ผมว่า ผู้ป่วยคงไม่ล้นโรงพยาบาล ผมไม่ได้บ่นนะ แต่สงสารจากใจจริง
สวัสดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น